Tepelice Köyü

Nüfusu : 128
Muhtar : Halim Şahin
Uzaklık : 11
Posta Kodu :

Genel Bilgi

Tepelice Köyü’nün adı öz itibarıyla değişikliğe uğramamış, ancak halkımız arasında Tepelce olarak söylenme şekli olan bir köyümüzdür. Oğuz Türkleri tarafından acı, tatlı, yeni, eğri gibi vasıf bildiren adlar da yerleşilen köylere ad olarak verilmiştir. Bozkır İlçesi Üçpınar Nahiyesi’ne bağlı Tepelice bu köylerden birisidir. Tepelice Güzellemesi: “Gurbetteki civanlar köye dönünce, Şenlenir haneler, sevinir Tepelce.”

Tarihi

Tepelice köyünün bilinen bir tarihi yoktur.Rivayetlet,Selçuklular zamanında kuruldugudur.Köyün kuruluşu yerleşen üç göçebe aile ile başlar. Köy çevresinde bilinen tarihi mezarlardan başka önemli bir kalıntı bulunmamaktadır.Köy ve çevre yapılaşması ilk yerleşen ailelerin fakir kimseler olduğunu gösteriyor.Köyün tarihten gelen köklü aileleri '' Goçmarlar, Davutlar,Mülleyisler,,Hafızlar '' en bilinen aileleridir.

Coğrafi Konumu ve İklimi

Tepelice köyü Bozkır ilçesinin güney dogusunda, Üçpınar kasabasının doğusunda, Hisarlık kasabasının batısında tepenin başında küçük bir köydür.2000 yılı nüfus sayımına göre: 153 kişidir.İlçeye uzaklığı 11 km'dir.Köyün yerleşme yeri yüksekte olduğu için,Bozkır ilçe sınırları içinde bulunan arazinin büyük bir kesimi,hatta Seydişehir ve Hadim ilçe sınırlarına dahil araziler bile görülmektedir.Köyün doğusunda Küçükhisarlık köyü, batısında Üçpınar kasabası,Baybağan köyü, kuzeyinde Tepearası köyü sınırları içerisindedir. Köyün genel arazisi kayalık ve taşlıktır. Ekime ve işlemeye uygun arazi oldukça azdır.Köy arazisi meşe ve ardıç agaçlarıyla kaplıdır.Köyün en önemli yeri,Göksu Nehri'ninbir kolu olan Gökdere deresidir.Gökdere Deresi,Hadim ilçe sınırlarından çıkarak dolambaçlı bir yol izleyerek,Mersin'in Mut ilçesinden geçip,Silifke ilçesi'nden Akdenize dökülmektedirKöyün önemli yerleri:Köş Taşı, Oluklu çayır,Büyük dağ,Ağalan ve Yeniyer mevkileridir.

Eğitim

Köyün özelliği olan bir kültür etkinliği yoktur.Cumhuriyetin ilk dönemlerinde önem verilen eğitim,daha sonraları oldukça zayıflamıştır.Çevre köyler arasında okul yokken, köye 1927 yılında okul yapılmıştır. Bir dönem köyde okula gitme oranı oldukça yüksek olduğu görülmektedir. Köyden Cumhuriyetin ilk yılları kuşağından Hakim,Subay,Astsubay,Ögretmen hayli varken ;1960 ve 70 kuşağından hiç yoktur. Dini eğitimini Kuran kurslarına gidenler olduğu gibi Cumhuriyet dönemi kuşağı,genel olarak öyün din alimleri ''Kadir hoca ve oğlu Mustafa hoca( Mustafa ceylan) , imam dayı( Ahmet göksu) ve diyanet imamlarından öğrenmişlerdir.

Ekonomi

Köyün arazisi,oldukça az olması nedeniyle,köylü geçimini eskiden beri gurbetten sağlamaktadır.Geçmiş dönemlerde,daha çok Ege Bölgesi'ne mevsimlik işçi olarak ve İstanbula seyyar satıcılık yapmak için giderlerdi.Son zamanlarda ise,İller Bankası sondaj bölümüne,sürekli işçi olarak girmekte ve İstanbulda kemer imalatı işleri yoğunluklu olarak çalışmaktadırlar.Köy, yerli üretim yapma imkanları bulamadığı için ,oldukça çok göç vermiştir.Konya merkez ve İstanbul,köyden göç alan il merkezleridir.Köyün sürekli göç vermesi,köy nüfusunu her geçen gün azaltmaktadır.Köy merkezinde meyve olarak '' Elma,Kiraz,Üzüm'' Sebze olarak çoğunluk Taze Fasulye,Patetes,Hububat cinsi olarakta ,Buğday,Arpa,Nohut ve Mercimek yetişmektedir.Köyün en önemli meyve ,sebze ve üzüm yetiştirldiği yer ,Gökderesidir.Ayrıca 10 metre derinlikten ,kuyu kazıp su çıkarılarak ,bahçe sulaması yapmışlar ve meyva,sebze yetiştirmişlerdir.Köyde az miktardada hayvancılık yapılmaktadır.Genel olarak eşek,İnek ve Keçi bulunmaktadır. 2000 'li yıllarda ölene kadar köyümüzde demircilik yapan : Hatıp Dayı, Mahmut Dayı'yı burada zikretmeden geçemedik. Çevre köylülerin balta,saban demiri ve kazmalarını , bu iki emektar ustamız yaparlardı.Malesef yeni nesil, bu mesleği devam ettirmediler.